Bu gecə Rusiya növbəti dəfə Ukraynanın dinc əhalisinə qarşı terror aktı həyata keçirib. Kiyev və Odessanın yaşayış məntəqələrinə raket zərbələri endirilib. Uşaqlar yenə öldürüldü. Yenə çoxmərtəbəli binaların yanar divarları, sınmış pəncərələri, dağıntılar altından cəsədləri çıxaran xilasediciləri görürük. Hazırda Rusiyanın hücumu nəticəsində 15 nəfərin öldüyü məlumdur. Ümumilikdə 75 nəfər yaralanıb, onlardan 60-ı Kiyevdədir.
Sabah, iyunun 18-də Kiyev Rusiya hərbçilərinin Ukrayna paytaxtına kütləvi hücumu nəticəsində həlak olanlar üçün matəm günü elan edib. Amma ümumilikdə bu matəm üç ildən artıqdır ki, davam edir. Bütün bu müddət ərzində Ukraynada baş verənlərin öz qəddarlığı ilə müasir tarixdə analoqu yoxdur. Həm də təkcə ona görə yox ki, XXI əsrdə Avropanın tam mərkəzində genişmiqyaslı müharibə gedir.
Ən dəhşətlisi isə odur ki, Ukraynanın mülki əhalisinin sistematik şəkildə məhv edilməsi ABŞ-ın gizli razılığı və dünyanın aparıcı ölkələrinin siyasi imkansızlığı ilə baş verir. Xəstəxanalara, doğum evlərinə, məktəblərə, qatar stansiyalarına, supermarketlərə, ticarət mərkəzlərinə, uşaq bağçalarına edilən yüzlərlə “hədəf səhvləri” deyil. Bu, düşünülmüş soyqırımı strategiyasıdır. Xüsusilə gecə terroru fonunda avropalı siyasətçilərin Ukraynadakı müharibənin “Aİ ölkələrinə Rusiyanın mümkün təcavüzünə hazırlaşmaq üçün vaxt verdiyi” barədə mütəmadi bəyanatların səsləndiyi bir vaxtda...
Deməli, ukraynalıların ölümü, şəhərlərin, iqtisadiyyatın dağıdılması, milyonlarla ailənin qaçqına çevrilməsi - bu, Avropanın “sakit hazırlığı” üçün bir növ bufer zonasıdır?
Ukrayna qanı bahasına Avropa hökumətləri guya özlərinə qiymətli vaxt alırlar? Mənəvi baxımdan bu, fəlakətdir. Geosiyasi baxımdan intiharla həmsərhəd olan yanaşmadır.
Tarix göstərir ki, təcavüzkarın qarşısı vaxtında alınmazsa, onu oturtmağa ümid edənlər üçün mütləq gələcək. Polşa, Litva, Rumıniya, Almaniya, Fransa - Ukrayna yıxılsa, hamısı növbəti olacaq. Heç bir möhkəmləndirilmiş sursat anbarları və ya səfərbərlik qanunları bizi onsuz da baş verən mənəvi çöküşün nəticələrindən xilas edə bilməz.
Və daha bir şey. Amerika bir vaxtlar diktatura və zülmə qarşı mübarizənin simvolu olub. Bu gün Ağ Ev ehtiyatlı bəyanatlarla, silah tədarükündə fasilələrlə və üç ildən artıq davam edən “təsirsiz münaqişə” ilə bağlı daxili müzakirələrlə məhdudlaşır. Rusiyaya qarşı yeni və sərt sanksiyalar belə ABŞ tərəfindən tətbiq edilməyib. Bu arada, Rusiya diktatoru Vladimir Putin bütün qırmızı xətləri çoxdan keçib. O, hər gün nümayiş etdirir ki, istənilən qərarsızlığı sonrakı təcavüzə dəvət kimi qəbul edir.
Hər yeni faciə, dinc məhəllələrin atəşə tutulması sadəcə növbəti vəhşilik deyil. Bu, sivilizasiya istiqamətində növbəti tüpürcəkdir. Və əgər dünyanın aparıcı demokratik dövlətləri humanizmin təməl prinsiplərini və yaşamaq hüququnu belə qoruya bilmirlərsə, o zaman dünyada hansı mənəvi hakimiyyəti qoruyub saxlaya bilərlər? Tarix təkcə cinayətkarları deyil, həm də onlara hərəkətə icazə verənləri xatırlayır.
Bu gün Ukraynanın silahlara, hava hücumundan müdafiə sisteminə və Qərbin qətiyyətinə ehtiyacı var. Və ən əsası, dünyanın öz fırtınasından əvvəl çəkdiyi əzabları “rahat fasilə” hesab etməyi dayandırması lazımdır. Çünki bu gün sussaq, sabah ildırım hamının başına düşəcək.
Hikmət Cavadov,
Ukrayna Azərbaycanlıları Birləşmiş Diasporunun sədri,
hüquq elmləri doktoru
Xəbər 59 dəfə oxunub.