“Dövlətin malı dənizdir, yeməyən donuzdur” deyir, gecə-gündüz yeyir...

Mahir Quliyev Biləsuvarın icra başçısı işləyəndə salamını almadığı, adam yerinə qoymadığı hansısa Allah bəndəsi bu yazını oxusa, mütləq belə deyəcək: "Darda olan adam haqda yazmaq doğru deyil".

Amma heç kim deməyəcək ki, bu gün darda olan adam dünən taxtda olanda səni qarışqa kimi əzib keçirdi, haqqını yeyirdi, hüququnu tapdalayırdı...

Biz doğma atamızın qatilini bağışlayan xalqıq, bizimlə qul kimi davrananan hansısa keçmiş məmuru bağışlamaq əlimzidə heç nədir...

Mətləbə keçək.

Bildiyiniz kimi, bir neçə il əvvəl ölkəmizdə rüşvət və korrupsiyaya qarşı mübarizə geniş vüsət almışdı. Yalan və talana qurşanan, dövlətin malını mənimsəyən məmurlar bir-birinin ardınca dəmir barmaqlıqların arxasına göndərilirdi. Bu proses bizim kimi kasıbları məmnun edirdi. “Məzlumun ahı yerdə qalmaz” deyib təsəlli tapırdıq. İnsafən, 1 nazir müavininin, 6 icra başçısının, çox sayda yüksək rütbəli məmurun həbsi “yuxarılarda” müəyyən xof yaratmışdı. Əgər Lerikin icra başçısı ayağına gələn sadə vətəndaşı qəbul etmirdisə, bu həbslərdən sonra özü onun ayağına gedirdi. Köhnə “Niva” dolanbac dağ yollarını qalxmayanda düşüb piyada gedirdi. Eşitdiyimə görə, icra nümayəndələrindən biri başçıya piyada deyil, atla getməyi təklif edəndə cavabı belə olub: "Heyvana əziyyət verməyək".

Yaxşı günlər idi. Camaat “dövlətin malı dənizdir, yeməyən donuzdur” deyib, gecə-gündüz onların haqqını yeyən məmurların qazamata atılmasını toy-bayram edirdi. Xeyli vəzifəli şəxs özünü yığışdırmışdı, görüntü xatirinə olsa belə, xalqa canıyananlıq edirdi. Amma nədənsə, birdən-birə bu proses dayandı, daha heç kimi tutmadılar. Tutduqlarını da buraxmağa başladılar.

Dünən Ali Məhkəmə daha bir sabiq məmuru - Biləsuvarın keçmiş icra başçısı Mahir Quliyevin azadlığa çıxan yolunu qısaltdı. Hakimlərimiz humanistlik nümunəsi göstərərək, Mahir müəllimin cəzasını 11 ildən 8 il 3 aya endirdilər. İndiyə kimi çəkdiyi cəzanı da nəzərə alsaq, bu o deməkdir ki, Mahir Quliyev gələn il azadlığa çıxacaq.

Həmişə məni bir sual düşündürür: Hakimlərimiz niyə ehtiyac üzündən iki toyuq oğurlayan kasıb Məmmədə münasibətdə də bu cür humanist davranmırlar? Niyə dövlətə 20 milyon manat ziyan vurmuş keçmiş məmuru bağışlayırlar, amma qonşunun hinindən 2 toyuq oğurlamış yeniyetməni bağışlamırlar?

Bəs məhkəməyə nəzarət edən qurumlar hara baxır? Niyə məhkəmə yolu ilə cinayəti sübuta yetirilmiş adamların cəzasını sonadək çəkməsini təmin etmirlər? Yəqin ki, Azərbaycandan başqa dünyanın heç bir ölkəsində belə şey olmur: Xəstəni öldürdüyü üçün həbs olunan həkim, mərhumun ili çıxmamış azadlığa çıxır.

Dövlətin gücü onun ədalətindədir. Dövlət milyonları olan Mahir Quliyevə hansı münasibəti göstərirsə, yeməyə çörək tapmayan Mahir Nuriyevə də o cür münasibət göstərməlidir...

Seymur VERDİZADƏ

Xəbər 22045 dəfə oxunub.